…ఎందుకో మా శివయ్యకి… ఒకటి తగ్గింది… సంవత్సరానికి పదుల సంఖ్యలో పండుగలు ఉన్న మా శివయ్యకు మాత్రం శివరాత్రి ఒక్కటే అందుకే మా శివయ్యకు ఒకటి తగ్గింది. అన్ని పండుగలకు ఉదయాన్నే లేచి స్నానమాచరించి కొబ్బరికాయ కొట్టి నైవేద్యం పెట్టి ఒక నమస్కారం పెట్టి తండ్రి మమ్మల్ని దీవించు అని కోరిక కోరితే సరిపోతుంది. కానీ మా శివయ్య శివరాత్రి రోజు జాగారం చేయమంటాడు. శివయ్య జాగారం చేయమంటే మాకు లేనిపోని అలసట వస్తుంది అదే మిగతా రోజుల్లో అయితే చరవాణి చేతిలో పట్టుకొని రాత్రి 12 దాకా ఉంటాం, కానీ నిద్ర రాదు. బహుశా జీవితంలో ఒక్క శివరాత్రి శివయ్యకు దగ్గరగా జరుపుకోవాలని నాకు రాసి పెట్టలేదేమో. ఈ కలియుగంలో ఫ్యాషన్ ,టెక్నాలజీ ,ఒకరితో ఒకరికి సంబంధంలేని మానవ జీవితాలు, బండ రాళ్లను పగలగొట్టి ఆ కాంక్రీట్ తో చేసిన నివాసాలలో నివసించి గుండెలు కూడా బండరాళ్లయ్యాయి శివ. అందుకే దైవ భక్తి చింతనలో మేము వెనుకబడ్డాము తండ్రి. ఆ దైవభక్తి ఒక్కటి శివయ్యకు తగ్గింది. మేము ఎంత మూర్ఖులం అంటే తండ్రి ఒంటి నిండా నగలు ధరించి కొత్త పుంతలతో తయారవుత
